ოკეანის დინებები არქტიკაში მილიარდობით პაწაწინა პლასტმასის ნარჩენს გადააქვს

ასეთი მცირე რაოდენობის მოსახლეობის არსებობის შემთხვევაში, შეიძლება ვიფიქროთ, რომ არქტიკა პლასტმასისგან თავისუფალ ზონად გადაიქცევა, თუმცა ახალი კვლევა აჩვენებს, რომ ეს სიმართლისგან არც ისე შორს არის. ჩრდილოეთ ყინულოვანი ოკეანის შემსწავლელი მკვლევარები ყველგან პლასტმასის ნარჩენებს პოულობენ. The New York Times-ის ჟურნალისტის, ტატიანა შლოსბერგის თქმით, არქტიკის წყლები ოკეანის დინებებთან ერთად მოტივტივე პლასტმასის ნაგავსაყრელს ჰგავს.
პლასტმასი 2013 წელს აღმოაჩინეს მკვლევართა საერთაშორისო ჯგუფმა, რომელიც ხუთთვიანი მოგზაურობის დროს ატარებდა მსოფლიოს გარშემო კვლევით გემ „ტარას“ ბორტზე. გზად მათ ზღვის წყლის ნიმუშები აიღეს პლასტმასის დაბინძურების მონიტორინგისთვის. მიუხედავად იმისა, რომ პლასტმასის კონცენტრაცია ზოგადად დაბალი იყო, ის გრენლანდიის ერთ კონკრეტულ რაიონსა და ბარენცის ზღვის ჩრდილოეთით მდებარეობდა, სადაც კონცენტრაცია უჩვეულოდ მაღალი იყო. მათ თავიანთი დასკვნები ჟურნალ „Science Advances“-ში გამოაქვეყნეს.
როგორც ჩანს, პლასტმასი პოლუსებისკენ მოძრაობს თერმოჰალინური წრიული მორევით, ოკეანური „კონვეიერის სარტყლის“ დინებით, რომელიც წყალს ატლანტის ოკეანის ქვედა ნაწილიდან პოლუსებისკენ გადააქვს. „გრენლანდია და ბარენცის ზღვა ამ პოლარული მილსადენის ჩიხშია“, - განაცხადა პრესრელიზში კვლევის წამყვანმა ავტორმა, ესპანეთის კადისის უნივერსიტეტის მკვლევარმა, ანდრეს კოზარ კაბანიასმა.
მკვლევარების შეფასებით, რეგიონში პლასტმასის საერთო რაოდენობა ასობით ტონას შეადგენს, რაც კვადრატულ კილომეტრზე ასობით ათასი პატარა ფრაგმენტისგან შედგება. მკვლევარების თქმით, მასშტაბი შესაძლოა კიდევ უფრო დიდი იყოს, რადგან პლასტმასი შესაძლოა ამ ტერიტორიაზე ზღვის ფსკერზე დაგროვდეს.
კვლევის თანაავტორმა, ერიკ ვან სებილმა, გამოცემა The Verge-ში გამოქვეყნებულ რეიჩელ ვან სებილს განუცხადა: „მიუხედავად იმისა, რომ არქტიკის უმეტესი ნაწილი კარგადაა, არსებობს ბულსაი, ეს ცხელი წერტილი ძალიან, ძალიან ძლიერ დაბინძურებული წყლებით“.
მიუხედავად იმისა, რომ ნაკლებად სავარაუდოა, რომ პლასტმასი პირდაპირ ბარენცის ზღვაში (ყინულივით ცივი წყლის ობიექტი სკანდინავიასა და რუსეთს შორის) ჩაედინება, ნაპოვნი პლასტმასის მდგომარეობა იმაზე მიუთითებს, რომ ის ოკეანეში გარკვეული დროის განმავლობაში იმყოფებოდა.
„პლასტმასის ფრაგმენტები, რომლებიც თავდაპირველად შეიძლება ინჩების ან ფუტების ზომის იყოს, მზის სხივების ზემოქმედებისას მყიფე ხდება, შემდეგ კი უფრო და უფრო პატარა ნაწილაკებად იშლება და საბოლოოდ ქმნის პლასტმასის ამ მილიმეტრიან ნაჭერს, რომელსაც ჩვენ მიკროპლასტმასს ვუწოდებთ“, - თქვა კარლოს დუარტემ, კვლევის თანაავტორმა კრის მუნიმ The Washington Post-დან. „ეს პროცესი რამდენიმე წლიდან ათწლეულებამდე გრძელდება. ამგვარად, მასალის ტიპი, რომელსაც ჩვენ ვხედავთ, იმაზე მიუთითებს, რომ ის ოკეანეში რამდენიმე ათწლეულის წინ მოხვდა“.
შლოსბერგის თქმით, ყოველწლიურად 8 მილიონი ტონა პლასტმასი ხვდება ოკეანეებში, დღეს კი დაახლოებით 110 მილიონი ტონა პლასტმასი გროვდება მსოფლიოს წყლებში. მიუხედავად იმისა, რომ არქტიკულ წყლებში პლასტმასის ნარჩენები მთლიანი რაოდენობის ერთ პროცენტზე ნაკლებია, დუარტემ მუნის განუცხადა, რომ არქტიკაში პლასტმასის ნარჩენების დაგროვება ახლახან დაიწყო. აშშ-სა და ევროპის აღმოსავლეთიდან ათწლეულების განმავლობაში პლასტმასის ნარჩენები კვლავ მიედინება და საბოლოოდ არქტიკაში მოხვდება.
მკვლევარებმა მსოფლიო ოკეანეებში რამდენიმე სუბტროპიკული ტალღა აღმოაჩინეს, სადაც მიკროპლასტმასი, როგორც წესი, გროვდება. ამჟამად შემაშფოთებელია, რომ არქტიკა ამ სიას შეუერთდება. „ეს ტერიტორია ჩიხია, ოკეანის დინებები ზედაპირზე ნარჩენებს ტოვებენ“, - განაცხადა კვლევის თანაავტორმა მარია-ლუიზ პედროტიმ პრესრელიზში. „შესაძლოა, ჩვენ დედამიწაზე კიდევ ერთი ნაგავსაყრელის ფორმირების მომსწრენი ვიყოთ, ადგილობრივი ფლორისა და ფაუნისთვის რისკების სრულად გააზრების გარეშე“.
მიუხედავად იმისა, რომ ამჟამად განიხილება ოკეანის ნარჩენებისგან პლასტმასისგან გაწმენდის რამდენიმე ფანტასტიკური იდეა, განსაკუთრებით „ოკეანის გასუფთავების პროექტი“, მკვლევარებმა პრესრელიზში დაასკვნეს, რომ საუკეთესო გამოსავალია, ჯერ უფრო მეტი ძალისხმევა გავიღოთ პლასტმასის გაჩენის თავიდან ასაცილებლად. ოკეანეში.
ჯეისონ დეილი მედისონში, ვისკონსინის შტატში მოღვაწე მწერალია, რომელიც სპეციალიზირებულია ბუნების ისტორიაში, მეცნიერებაში, მოგზაურობასა და გარემოს დაცვაში. მისი ნაშრომები გამოქვეყნებულია Discover-ში, Popular Science-ში, Outside-ში, Men's Journal-სა და სხვა ჟურნალებში.
© 2023 Smithsonian Magazine კონფიდენციალურობის განცხადება ქუქი-ფაილების პოლიტიკა გამოყენების პირობები რეკლამის შეტყობინება თქვენი კონფიდენციალურობა ქუქი-ფაილების პარამეტრები


გამოქვეყნების დრო: 2023 წლის 25 მაისი